Dr. Yaşar Eryılmaz Devlet Hastanesi, yıllardır bir ilçeden fazlasına hizmet vermeye çalışan koca bir yapı. Ama o yapının duvarlarında artık sadece hastalık değil, yorgunluk da birikiyor. Kimi zaman bir sedyenin ucunda, kimi zaman nöbet bitiminde başını masaya koyan bir hekimin alnında…
Geçtiğimiz günlerde başhekimlik nezdinde yapılan görüşmede açık ve samimi bir tablo çizildi. Bu yazı da, o tabloyu eksiltmeden, çarpıtmadan, yargılamadan anlatmak için yazıldı.
Acil servis… Evet, belki de her hastanenin aynası. Ama o ayna, burada çatlamış gibi. Fiziki koşullar yetersiz, hasta çok, zaman az. Çözüm? Daha fazla alan, daha iyi ekipman ve acil servise özel bir dokunuş.
Bazı bölümler var ki neredeyse nefes alamıyor: dermatoloji, kadın doğum, çocuk hastalıkları, iç hastalıkları, göz, enfeksiyon… Doktor var, ama yetmiyor. Çünkü bir yanda görevden ayrılanlar, diğer yanda binlerce hasta… Üç günlük çocukla 70 yaşındaki bir dedenin aynı sırada beklediği bir yerde, sadece hekime değil, sisteme de destek gerek.
Hastanenin binası da çok şey söylüyor aslında… Duvarlar çatlamamış ama yükleri artmış. Artık yeni bir hastane mi dersiniz, geniş çaplı bir yenileme mi; orası karar vericilerin işi. Ama kararın gecikmesi, sağlığın gecikmesi demek.
Temizlik konusu da öyle… Hijyen, bir hastanenin kalbi gibidir. Kalbin ritmini ise o temizlik emekçileri belirler. Ama yeterli sayıda olmadıkları için ne yazık ki bazen o ritim sekteye uğruyor.
Ve tam burada bir parantez açmak gerek. Başhekimlik, hastane müdürlüğü ve sağlık çalışanları bu ağır yükü omuzlamış durumda. Ellerindeki kısıtlı kaynakla, fazlasını yapmaya çalışan; nöbetle geçen gecelere, suskun bekleme salonlarına şahit olan insanlar onlar. Kimseyi suçlamadan, kimseyi yüceltmeden yazıyorum bunu: Bu sistem içinde çırpınanlara destek olmak bir vefa borcudur.
Bu yazı bir eleştiri değil. Bu yazı bir çağrı.
Devletin kulağı duyarsa, yerel yöneticiler eli taşın altına koyarsa, bu hastane sadece iyileştirme yeri değil, iyileşmenin kendisi olur.
Doğubayazıt’ın sağlığı, sadece hastanenin değil, hepimizin meselesidir.
