Siz hiç kanadı kırık kuşa rastladınız mı?...
O kuş uçamaz. Tüm umudunu yetirmiş..kendisine uzatacak bir eli bekler,tedavi edilerek uçabilecek duruma gelebilsin.
Siz hiç karanlıkta kaldınız mı?
Ben yıllarca bu karanlığı özümleyerek yaşadım.
Zor günlerdi.
Bir ışık,bir umuttu.Bu umut çok ama çok uzaklardaydı..
Ünlü Kürt düşünür Filozof Ehmedê Xanî derki;
"Işığın içinde bir nebze dahi olsa karanlığı barındırın"
Ben aksine işte karanlığı içersinde bir ışığı yıllar yılı barındırarak yaşamaya çalıştım.
Dört duvar arasında özgürlüğe kavuştuğum gün bu ışığı yakaladığımı sanmıştım.
Yanılmıştım.
Aradığım ışık bu değildi.
İçimi kemiren ışık okuma aşkıydı.
Yeniden okula dönme ve yeniden kendime yeni bir yön verme arzusu tüm benliğime işlemişti.
Karma karışık duygular kafamı kemirip duruyordu.
Kararsızdım.
Yıllar sonra okula nasıl döneceğim. Hele hele geride kalan 8 yıllık karanlık günlerin ardından bana nasıl bakacaklar?...
Sorular... sorular... yanıtlar... yanıtlar...
İşin içinden bir türlü çıkamıyordum.
Van Sağlık Kolejine adımımı attığımda içimi çok değişken bir duygu kaplamıştı.
Yıllar önce tüysüz, ince yapılı bir çocuk olarak 1963 yılında başladığım bu yuvama bıyıkları yeni terlemiş bir genç olarak dönüyordum.
Ve yarım kalan tahsilime devam etmek için.
İşte Van Sağlık Koleji koridorunda rastladığım ve kendisinin Kolej Müdür muavini olduğunu belirttiği Babacan tavırlı bir öğretmen karanlıktan çıkışın ışığıydı benim için
Öylesine moral motive eden ve cesaretlendiren, okuma aşkını içimde yeniden canlandıran bu öğretmen karanlıktan aradığım ışıktı.
Bu ışık değerli hocam Mustafa Sürücü'dür.
O benim yaşamımda ki ışığın ta kendisiydi.
Çok muhterem hocamın Facebook'taki Van Sağlık Koleji Mezunları Sayfasında paylaştığı yazısını okuyunca bu yazımı yazmaktan kendimi alıkoyamadım.
Değerli Mustafa Sürücü hocama daha nice uzun ve sağlıklı ömürler dilerim.
